Vandaag Groei Ik
Binnen het talentontwikkelingstraject heeft Isa de Jong de kans gekregen om werk te ontwikkelen voor De Mix. Met haar project 'Vandaag groei ik' toont zij het leven van twintigjarigen uit haar omgeving. Ze werd daarbij geïnspireerd door het boek 'Wij zijn 17' van Johan van der Keuken.
_‘_Vandaag Groei Ik’ biedt een intieme en rauwe inkijk in het leven van twintig verschillende jonge vrouwen.
Hun verhalen onthullen niet alleen de algemene onhandigheid, verwarring en opwinding van deze tijd. Maar ook de emotionele toestand, de onzekerheden en de dingen die ze in deze periode hebben geleerd. ‘Vandaag Groei Ik’ is een project over jonge vrouwen en volwassen worden. De jonge vrouwen laten mij toe in hun dagelijks leven, privé omgeving en hun meest kwetsbaren momenten. Ze laten hun woonwijken zien en tonen hun meest waardevolle bezittingen. Iedereen stelde zich volledig open voor de camera.
Alle beelden zijn op locatie gemaakt. De vrouwen waren overal bij. Naast mijn fotografie en illustraties bestaat het project ook uit persoonlijke teksten. Alle meiden schreven hun verhaal met de hand uit. Het project heeft dus zijn eigen unieke samenstelling. Er wordt gebruik gemaakt van fotografie, illustratie, objecten en teksten (handgeschreven verhalen, notities en brieven). Al deze verschillende soorten media worden gebruikt om de verhalen optimaal te kunnen vertellen. Tijdens dit project raakten we allemaal bevriend. Het is één grote samenwerking.
Still uit Beppie (1965) van © Johan van de Keuken | Eye Filmmuseum
JOHAN VAN DER KEUKEN (1938-2001)
Johan van der Keuken begon al op de middelbare school met fotograferen. Op zijn 17e publiceerde hij zijn eerste en meteen spraakmakende fotoboek Wij zijn 17 (1956) waarvoor Simon Carmiggelt een inleiding schreef. Hij koos vervolgens voor een opleiding tot cineast aan het Institut des Hautes Etudes Cinématographiques (IDHEC) in Parijs. Tussen 1956 en 1958 schoot hij zijn eerste film en had hij met zijn foto’s succesvolle tentoonstellingen in binnen- en buitenland. Het fotoboek Paris Mortel uit 1963 werd een hoogtepunt in de geschiedenis van het Nederlandse fotoboek.
In de loop van de jaren zestig koos Van der Keuken steeds vaker voor het medium film. In het decennium daarna is zijn productie op dit gebied enorm. Foto’s maakte hij toen vrijwel uitsluitend voor de architect Herman Herzberger. Voor zichzelf fotografeerde hij voornamelijk als een instrument voor visueel onderzoek. De resultaten daarvan werden in toenemende mate door abstractie gekenmerkt, maar moesten steeds symbolisch worden begrepen.
ISA DE JONG (1998)
Isa de Jong is geboren en getogen in Roosendaal en voltooide een studie fotografie aan de kunstacademie in Breda. Met haar camera in de hand is ze voor niemand bang. Haar fotografie gebruikt ze om de te onderzoeken, ontmoeten en de wereld om haar heen te documenteren. Graag vertelt ze de verborgen verhalen achter de mensen in haar portretten. Normaliter reist ze rond en fotografeert ze vreemden.
WIJ ZIJN 17
Johan van der Keuken is zeventien jaar als dertig portretten van zijn vriendenclub gepubliceerd worden in het fotoboekje 'Wij zijn 17', waarvoor Simon Carmiggelt (zijn dochter Marianne behoort tot de geportretteerden) het voorwoord schrijft. De uitgave veroorzaakt enige opschudding vanwege de wat neerslachtige sfeer in een aantal foto’s. In kranten verschijnen ingezonden brieven van zeventienjarigen en hun ouders, er wordt aandacht aan besteed op radio en tv en er verschijnen zelfs tegenreacties in boekvorm: 'Wij zijn ook 17', een vrolijke Katholieke tegenhanger, en 'Waren wij maar 17', met foto’s van bejaarden voorzien van ludieke onderschriften van de kunstenaar Gras Heyen.
Expositie in het Tongerlohuys in Roosendaal
De expositie was te zien van 28 augustus t/m 1 november 2020.
Expositie NS Station Roosendaal
Tegelijkertijd met de tentoonstelling in het Tongerlohuys waren andere foto's van Isa de Jong die niet te zien waren in het museum te bewonderen op het centraal station en het stationsplein van Roosendaal. Na de tentoonstelling in het Tongerlohuys werden de foto's die in het museum te zien waren verplaatst naar de stationshal waardoor de hele tentoonstelling te zien was op het station.
